Een van de eerste theologische boekjes die ik las was het boek 'Gods weg van vrede' van Horatius Bonar, vertaald door L.J. van Valen.
Toen ik dat boekje las, viel er een kwartje.
Ik had de kern van het Evangelie nog nooit zo duidelijk gehoord. In elk geval niet bewust.
Terwijl ik mijn leven lang twee keer naar de kerk ben geweest.
Als het draait om zalig worden, is er maar één grond: Jezus alleen.
Niet mijn gevoel, of mijn gebrek aan gevoel. Niet eventuele tranen. Niet een trouwe kerkgang. Niets van dat alles.
Niet mijn bevinding. Zelfs niet het geloof..
Nee, het is alleen Christus en Zijn werk. Wat Hij gedaan heeft.
Dat is genoeg. Dat is de enige grond van behoud.
En dat wij daarop gaan pleiten, gaan vertrouwen, gaan leunen, ons volledig van afhankelijk stellen en weten, dat is geloof.
Geloof is het instrument, die de verbinding legt tussen de mens en Christus en Zijn werk. Maar het instrument is niet het fundament.
En ja, het is de Heilige Geest die de ogen voor deze Zaligmaker opent. Hij laat de schijnwerper als het ware op Christus vallen.
Opent de ogen, verlicht het verstand. Dan ga je zien wie God is (zó goed), en wie je zelf bent (zo'n egoïst).
En wat is het dan een heerlijke boodschap: je hoeft niets te doen, Hij heeft het gedaan.
Hij heeft de wet gehouden. (actieve, dadelijke gehoorzaamheid)
Hij heeft de schuld betaald. (passieve, lijdelijke gehoorzaamheid)
Doch dengene, die niet werkt, maar gelooft in Hem, Die den goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot rechtvaardigheid. (Rom. 4:5)
Maar niet werken.. Dat is tegen onze natuur in!
Want waar is dan onze roem? Die is uitgesloten. Het is leven van Zijn genade.
Het tweede couplet van Vaste Rots van mijn behoud verwoord het zo:
Jezus, niet mijn eigen kracht,
niet het werk door mij volbracht,
niet het offer, dat ik breng,
niet de tranen, die ik pleng,
schoon ik ganse nachten ween,
kunnen redden, U alleen.
En nu moeten we dat continu voor ogen houden.
Het is en blijft alleen uit Hem.
Jezus, uw verzoenend sterven, is het rustpunt van mijn hart.
Wat is het heerlijk om dat Fundament van rust en vrede, buiten jezelf te zoeken en te vinden.
In en bij jezelf is het altijd te kort. Maar in Hem is alles.
Het is Gods weg van vrede. Hij zegt: Heb je genoeg aan Mijn Zoon?
Hij die Christus heeft, heeft genoeg.
Deze is Mijn geliefde Zoon, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb; hoort Hem!
Matt. 17:5b
10 Die in den Zoon van God gelooft, heeft de getuigenis in zichzelven; die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, dewijl hij niet geloofd heeft de getuigenis, die God getuigd heeft van Zijn Zoon.
11 En dit is de getuigenis, namelijk dat ons God het eeuwige leven gegeven heeft; en ditzelve leven is in Zijn Zoon.
12 Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet.
13 Deze dingen heb ik u geschreven, die gelooft in den Naam des Zoons van God; opdat gij weet, dat gij het eeuwige leven hebt, en opdat gij gelooft in den Naam des Zoons van God.
1 Johannes 5
Wat doe jij met deze bekendmaking?
Zie, Hij staat aan de deur en Hij klopt!
(Openbaring 3:20)