De mens heeft moeite met de leer van de verkiezing. Hij ziet die als een willekeurig systeem van partijdigheid en gunst. Hij redeneert: als er werkelijk sprake is van de totale machteloosheid van de mens en van Gods soevereine verkiezing, dan kan de mens niet verantwoordelijk zijn wanneer hij verloren gaat.
De leer van de totale verdorvenheid (noot: In het Calvinisme aangeduid als 'Total depravity') en geestelijke dood van de mens, waardoor hij zichzelf niet kan redden, en van Gods absolute heerschappij, waardoor Hij redt wie Hij wil, is een leer die de menselijke trots diep kwetst. Toch is het een Bijbelse leer.
Waarom werd de ene misdadiger aan het kruis gered en de andere niet? “Ja, Vader, want zo was het Uw welbehagen.” God was niet verplicht de één te redden, en Hij had de macht om ook de ander te redden; geen van beiden kon zichzelf redden. Wat maakte dan het verschil? De soevereine genade van God.
Waarom werd Paulus gered en Judas verloren?
Was het omdat Paulus redding verdiende en Judas niet? Nee, geen van beiden verdiende redding.
Was het omdat Paulus geschikter was voor Gods genade dan Judas? Nee, de één was niet geschikter dan de ander.
Was het omdat Paulus Christus koos en Judas Hem verwierp?
Maar hoe kwam het dat Paulus Christus koos? Was het niet omdat Christus hém eerst had gekozen?
Waarom werd Judea een land van licht, terwijl Egypte in duisternis bleef? Wie maakte dat verschil, de mens of God?
Was God onrechtvaardig toen Hij Egypte in de schaduw van de dood liet, maar over Israël Zijn licht deed opgaan?
Wat had Israël gedaan om zo’n voorrecht te verdienen?
Waarom is Groot-Brittannië een land van geestelijk licht (1844 gepubliceerd), terwijl Afrika eeuwenlang in duisternis verkeerde? Wie maakte dat verschil? Wie zond het evangelie naar Groot-Brittannië en onthield het aan Afrika?
Is God onrechtvaardig omdat Hij dat machtige continent aan de macht van Satan overliet, en dit kleine eiland van zijn juk verloste?
Niemand heeft redding verdiend.
Geen mens is geschikter voor redding dan een ander.
God was niet verplicht iemand te redden.
Hij had allen kunnen redden, maar redt slechts sommigen.
Is Hij daarom onrechtvaardig omdat Hij niet allen redt?
Sommigen zeggen: “De verlorenen zijn verloren omdat zij Christus verwierpen.”
Maar hebben niet allen Hem aanvankelijk verworpen?
Wat maakte dan dat het ongeloof van sommigen verdween?
Was het omdat zij dat zelf wilden, of omdat God Zijn kracht in hen werkte? Zeker het laatste.
Had God Zijn kracht niet in allen kunnen werken en zo voorkomen dat iemand de Heiland afwees?
Ja, dat had Hij kunnen doen, maar Hij deed het niet. Waarom niet?
Omdat het Hem zo goed dacht.
Is het onrechtvaardig dat God slechts enkelen redt, terwijl allen evenzeer schuldig stonden en de dood verdienden?
Als dat niet onrechtvaardig is, kan het dan onrechtvaardig zijn dat Hij van tevoren besloot juist die enkelen te redden en de rest verloren te laten?
Zij konden zichzelf niet redden, was het dan onrechtvaardig dat Hij in Zijn oneindige wijsheid besloot sommigen te redden?
Of is het onrechtvaardig dat Hij niet besloot allen te redden?
Als allen waren omgekomen, zou er geen onrecht in Hem zijn geweest.
Hoe kan er dan onrecht zijn in het feit dat Hij sommigen redt?
Er kan geen genade zijn zonder soevereiniteit.
Ontken Gods recht om te kiezen wie Hij wil, en je ontkent Zijn recht om te redden wie Hij wil.
Ontken Zijn recht om te redden wie Hij wil, en je ontkent dat redding uit genade is.
Want als redding afhankelijk wordt gemaakt van enig verdienste of geschiktheid in de mens, hetzij gezien of voorzien, dan is genade geen genade meer. (Noot: let op, steek naar het Arminianisme)
Een van de grote vragen van onze tijd betreft de wil van God:
Is het Gods wil of de menselijke wil die de beslissende kracht is in het universum, en de oorzaak van de redding van zielen?
Velen betwijfelen of Gods wil werkelijk heerst over mensen en gebeurtenissen.
Alles wordt afhankelijk gemaakt van de menselijke wil in plaats van van Gods wil.
Bekering zou volgens hen afhangen van de menselijke wil, niet van Gods wil.
De menselijke wil, niet Gods wil, zou bepalen wie de hemel binnengaat.
De pen van de mens, niet die van God, zou de namen van de geredden schrijven in het Boek des Levens van het Lam!
Er is veel ijver voor de vrijheid van de menselijke wil,
maar weinig eerbied voor de vrijheid van Gods wil.
Men noemt het onrechtvaardig of tiranniek dat God de menselijke wil zou beheersen,
maar men ziet geen onrecht, geen hoogmoed, geen satanische trots in het proberen te beperken en te sturen van Gods wil.
De mens wil zijn eigen dwaze wil vervuld zien, tenzij de alwijze God bereid is de Zijne op te geven!
Dat is de weg die leidt naar atheïsme.
Dat zijn de voorbereidingen van de sluwe usurpator (noot: overweldiger) om in de laatste dagen de eeuwige Jehova van Zijn troon te stoten.
Men noemt deze leer misschien speculatief en nutteloos.
Maar: “Tot de wet en tot de getuigenis!”
De Schrift staat er vol van. Daar wordt de mens beschreven als een hulpeloze worm,
en redding, van begin tot eind, is het werk van de HEERE.
Gods wil, niet die van de mens, is de wet van het universum.
Als wij het evangelie willen bewaren, als wij de genade willen vasthouden, als wij de eer van Jehova willen beschermen,
dan moeten wij deze waarheden vasthouden.
Want als er geen soevereine, voorbeschikkende God bestaat, zal het universum spoedig in chaos vervallen.
En als er geen vrije, verkiezende liefde bestaat, dan kan iedere dienaar van Christus zwijgen
en zal iedere zondaar in stille wanhoop neerzitten.